Neil Young, David Bowie en Lou Reed doen met bloedmooie albums elk een gooi naar de titel ‘plaat van het jaar’ en Michael Jackson scoort als broekie z’n eerste megahit met ‘Ben’. Maar voorts ziet de wereld er grimmig uit: in Noord-Ierland komen 14 betogers om tijdens Bloody Sunday, in Noord-Vietnam valt een verwoestende napalmbom en de verontwaardiging in de Verenigde Staten is groot als president Nixon tijdens Watergate van afluisterpraktijken wordt beticht.
Ook bij Jazz Bilzen zitten ze in nauwe schoentjes na de rellen en negatieve commentaren. Er komt een wissel in het bestuur en een enquête voor Bilzenaars en bezoekers. Het publiek begrijpt dat het festival niet gratis kan, maar vraagt met aandrang de aangekondigde uren van de bands te respecteren, meer toiletten en vuilnisbakken en vriendelijke security te voorzien. Op de affiche worden namen als Led Zeppelin, The Who, T-Rex, Pink Floyd en The Rolling Stones gedroomd…
De organisatie haalt dit jaar geen echte poptoppers in huis, maar met MC5 komt een echte cultband naar Bilzen. Op zondag wordt wel uitgepakt met jazzgrootheden als Chick Corea, Charles Mingus en Sonny Rollins. Maar het is een delegatie van de Amsterdamse Hare Krishna-beweging die het meeste stof doet opwaaien. De stoet van kale, in gele gewaden gehulde mannen arriveert ’s vrijdags al in Bilzen. Maar op zondag mogen ze het podium op waar ze hun monotone mantra ‘Hare Krishna, hare hare, hare rama’ eindeloos herhalen. Na een half uur heeft het publiek er genoeg van en worden de spirituals de coulissen in getrokken. De komende jaren zullen de Krishna’s evenwel vaste prik geven in de periferie van het festival.
Het wordt een regenachtige, maar gezapige editie zonder noemenswaardige incidenten op het festivalterrein. Al stuift het achter de coulissen wel: de Britse Edgar Broughton Band wil de gage voor het concert uitbetaald zien en eist een busje om de honderd meter tussen de backstage en het podium te overbruggen. Als iemand uit hun entourage een revolver trekt en twee medewerkers gijzelt, krijgen ze snel wat ze vragen.
De gemoederen laaien opnieuw op als twee bands – Magma en Streak - discussiëren over wie eerst mag spelen. Uiteindelijk wint de eerste het pleit, waarop de roadies van Streak de elektriciteitskabel doorknippen en de drummer de ziekenboeg in meppen. Het optreden wordt gestaakt en ook Streak mag zonder spelen naar huis.
Op het podium op de Tabaart op vrijdag 18 augustus 1972:
Rob Labots
The Dino’s
Pigsty Hill Light Orchestra
Curved Air
Johnny Dover Big Band
CCC
Holy Modal Rounders
Lindisfarne
Michael Chapman
Matching Mole
Edgar Broughton Band
Op het podium op de Tabaart op zaterdag 19 augustus 1972:
Capability Brown
Brian Auger’s Oblivion Express
Etcetera
Circle Game
Bond & Brown
Stray
(Streak/Magma = beiden spelen niet)
Brewers Droop
Roy Wood & Wizzard
MC 5
Op het podium op de Tabaart op zondag 20 augustus 1972:
Hare Krisna
Ars & Replica
Recreation
Lagger Blues Machine
Happie & Artie Traum
Tony Bauwens Trio
Niemen
Horace Parlan, Al Jones & Roger van Haverbeke
Richard Williams
Chick Corea
Charles Mingus Sextet
Sonny Rollins
Cultuur
Vrijetijdscentrum De Kimpel
