Adepten van de vrije liefde - die al enkele jaren in is, roepen het jaar uit tot Année Erotique. Serge Gainsbourg en zijn nieuwe vlam Jane Birkin tekenen voor de eerste schandaalhit met ‘Je t’ aime (moi non plus)’. Maar de seks, drugs en rock’n’roll eisen ook hun eerste slachtoffer: Rolling Stone Brian Jones verdrinkt na een overdosis in zijn zwembad. De wereld van duizenden Beatles-fans stort in elkaar als de Fab Four hun split aankondigen.
Maar in Bilzen is er lang geen reden tot ontevredenheid: de reputatie van het festival reikt intussen tot ver buiten de landsgrenzen: Jazz Bilzen kan gerust meedingen naar de grote namen. Die zien een tussenstop in België onderhand wel zitten. De organisatoren dromen van Fleetwood Mac, Bob Dylan, The Who en Jimi Hendrix, maar geen van de beoogde sterren wordt binnengehaald. Wel kan er worden uitgepakt met The Moody Blues, Deep Purple en Shocking Blue. Die laatste band prijkt enkele weken later aan de top van de Amerikaanse Billboard met ‘Venus’. Ook Marsha Hunt, de superster uit de musical ‘Hair’ en het liefje van achtereenvolgens Mike Ratledge (met Soft Machine eveneens te gast op het festival), Mick Jagger en Mark Bolan, maakt haar opwachting. In haar gelegenheidsband speelt Peter ‘Show me the way’ Frampton die daarna met z’n eigen Humble Pie het podium op mag. Zondag blijft jazzdag in Bilzen. Met Keith Jarrett, Slide Hampton en Ornette Coleman staan ook daar weer toppers op de affiche.
Maar op deze jubileumeditie ontbreekt een echt grote naam als publiekstrekker. Bovendien zijn de weergoden wispelturig: het regent het hele weekend en de wei wordt één grote modderpoel. Veel bezoekers keren voortijdig terug huiswaarts of komen simpelweg niet opdagen: een opdoffer voor de festivalkas. Die krijgt nog een extra deuk nadat een deel van de toeschouwers, geïnspireerd door het populaire ‘Free’ festival in Woodstock, gratis binnen wil. Er ontstaan stokebrandjes bij de kassa, de omheining rond de festivalweide wordt hier een daar doorgeknipt. Na rijp beraad besluit de organisatie om Jazz Bilzen dan maar voor de rest van het weekend gratis toegankelijk te maken.
De pers is behoorlijk enthousiast over de muziek in Bilzen, maar laat niet na om opnieuw de vreselijke wachttijden tussen de concerten in de verf te zetten. Vooral het feit dat headliner The Moody Blues op vrijdag pas na 3u ’s nachts aantreedt, schiet in het verkeerde keelgat. Ook bij de Bilzenaars zelf trouwens: bij de politie regent het klachten van geluidsoverlast. Om 4u is de maat vol en komen de ordediensten de stekker uittrekken: de laatste act, The Motions, mag inpakken en zonder spelen naar huis vertrekken.
De editie van ’69 krijgt nog een wrange nasmaak wanneer de politiecommissaris van Bilzen het festival natrapt in de pers: ‘ongegeneerde gedragingen in het openbaar, dronkenschap van minderjarigen, kinderen zonder toezicht, druggebruik (…) de zedelijke bescherming van de jeugd is er onbestaande.’ Amper vijf jaar na z’n ontstaan zit Jazz Bilzen al in het defensief. Alleen de plaatselijke middenstand is laaiend enthousiast: frituren en cafés zitten van ’s morgens tot ’s avonds stampvol.
Op het podium op de Borreberg op vrijdag 22 augustus 1969:
The Seals
Steve Shorter and the Tilly Set
Clee’s Five
The Vipers
Shocking Blue
Aynsley Dunbar Retaliation
Deep Purple
Soft Machine
Marsha Hunt & White Trash
Humble Pie
Op het podium op de Borreberg op zaterdag 23 augustus 1969:
Daily Life
Carriage Company
Blues Dimension
Group 1850
Blossom Toes
Eire Apparent
Taste
Bonzo Dog Doo Dah Band
Brian Auger & Trinity
The Moody Blues
Op het podium op de Borreberg op zondag 24 augustus 1969:
Uwe Hasselhorst Kwintet
Pol Closset and His Dixieland Gamblers
Keith Jarrett Trio
J.R. Monterose Duo
Jiggs Whigham & Ruud Jacobs Trio
Pete Grimston Quartet
Philly Jo Jones Quintet
World War III
Ornette Coleman Quintet
Trombone Workshop met Slide Hampton en Jiggs Whigham
Cultuur
Vrijetijdscentrum De Kimpel
